Ze spreekt ook een beetje Pools. Dat heeft ze geleerd om ook haar Poolse collega’s te kunnen helpen. En die waarderen dat. Ze is zelfs al een paar keer met hen meegegaan naar Polen. En dat kwam mooi uit, want één van haar hobby’s is reizen. “Alleen nu met corona komt daar weinig van terecht. Jammer, maar het komt wel weer.”

SAMENWERKEN

Melody vertelt vol enthousiasme over haar werkplek: “Iedereen bij Scherpenhuizen voegt iets toe. Het is misschien een cliché, maar het voelt hier echt als een familie.” Volgens Melody schuilt het geheim in de manier waarop Scherpenhuizen met mensen omgaat. “Ze geven hier echt om de mens achter de medewerker. Natuurlijk is dat ook een stuk eigenbelang. Want als mensen tevreden zijn, blijven ze langer voor je werken. Maar we gaan hier veel verder dan alleen een baan. We helpen ze met alles. Neem nou mijn rol. Ik werk voor Scherpenhuizen, maar ze vinden het hier prima als ik de belangen van mijn collega’s vooropzet.” Ze voegt er lachend aan toe: “En dan heb ik natuurlijk een voordeel met mijn studie arbeidsrecht. Ik weet precies waar ik op moet letten. Maar dat moedigen ze juist aan. Dat vind ik bijzonder.”

Een smeltkroes van talen en culturen

Bij Scherpenhuizen werken mensen uit Polen, Letland, Spanje en nog een aantal landen. Je zou je kunnen voorstellen dat dat niet altijd even soepel en effectief werkt. Maar daar is volgens Melody geen sprake van: “Dat is juist leuk. Het zorgt voor afwisseling en nieuwe inzichten. Mijn collega’s zijn allemaal slim en heel gemotiveerd. Ze leren snel en maken makkelijk promotie. En we gaan heel fijn met elkaar om. We helpen elkaar en maken ons werk en ons verblijf samen leuker. Zo stond ik gisteren op onze afdeling de kerstboom op te zetten. Het zijn ook die kleine dingen die je werk leuker maken. Als ik daar dan iets in kan betekenen, doe ik dat heel graag.”

EN DE TOEKOMST?

Teruggaan naar Spanje wil Melody niet. Ze wil hier haar studie voortzetten. Haar werk bij Scherpenhuizen heeft haar ervan overtuigd dat haar carrière niet in de rechten ligt, maar in personeelszaken. In het helpen van anderen. Daarom begint ze binnenkort aan een master in human resources. Melody kijkt graag vooruit: “Over vijf jaar werk ik nog steeds bij Scherpenhuizen. Dan heb ik werk met nog meer verantwoordelijkheid. En help ik nog steeds Spaanse, Poolse en andere mensen om aan werk te komen en daar alles uit te halen. Want anderen helpen voelt gewoon goed.

WEINIG WERK VOOR VEEL KANDIDATEN

“Maar dat is dus wel de realiteit in Spanje”, aldus Melody. “Daar gaan mensen vanuit de universiteit bijvoorbeeld rechtstreeks in de fastfoodbranche werken. Sterker nog:
je mag blij zijn als je al werk kunt vinden. Want voor elke baan zijn er heel veel kandidaten. Hoe simpel het werk ook is.” Met het geld dat ze verdiende bij Finca Boyal kon ze in ieder geval beginnen met het afbetalen van haar studieschuld. Het zou het begin blijken van een mooi verhaal.

Mensen een kans geven
voelt goed 

Melody kreeg de vraag of ze in Nederland wilde komen werken. Eerst voor drie maanden en, als dat iedereen beviel, voor nog eens zes maanden. Dat was bijna 5 jaar geleden. Bij Scherpenhuizen viel ze op. En waar ze begon in de productie, werkt ze nu op de afdeling personeelszaken. Melody: “Ik zoek voor Scherpenhuizen medewerkers in Spanje. Ik help ze hier te komen, regel onderdak voor ze en ik begeleid ze terwijl ze hier werken.” Het is voor haar meer dan het invullen van vacatures: “In deze baan kan ik mensen een kans bieden. Een baan, een eerste stap naar een betere toekomst. En dat voelt goed.”

Een baan is echt belangrijk

“Je mist toch iets in je leven als je niet kunt werken. Ik zag het aan de mensen om me heen. Die waren echt niet blij. Werken geeft voldoening. Het geeft je een doel,” zo vertelt ze. Melody greep de kans om naar Nederland te komen dan ook met beide handen aan. Het was voor haar echt een moment om iets van haar leven te gaan maken. Ook al betekende dat dat ze niet alleen het mooie Sevilla achter zich liet, maar ook haar familie. Ze mist ze wel, maar ze zegt: “Soms moet je iets achterlaten om vooruit te komen. Mijn ouders hebben hun bestaan kunnen opbouwen en ze gunnen mij die kans nu ook. Nu is het mijn tijd.” Daarom neemt ze haar carrière ook enorm serieus. Het is op dit moment haar enige focus. Ze leert veel en vraagt actief om feedback. Melody: “Ik hoor graag wat mensen van mijn werk vinden. Er zijn altijd manieren om iets beter te doen. Gelukkig ben ik nu omringd door professionals. Mensen uit allerlei vakgebieden en uit veel verschillende landen. Daar kan ik veel van opsteken. En dat wil ik ook.” 

NIEUWE TALEN

Melody doet haar best om Nederlands te leren. En dat hoor je aan de zinnen die ze al beheerst. Ze spreekt ze met een minimaal accent uit, maar is nog lang niet tevreden: “Het is een erg moeilijke taal om te leren. Met name de harde klanken zijn lastig. En dan werk ik ook nog in een gebied met een stevig dialect. Mijn Nederlandse collega’s maken er graag grappen over als ik ze in hun eigen taal aanspreek. Dus ik wil eerst nog veel meer oefenen.”

Melody’s verhaal begint in Spanje. Een aantal jaren geleden werkte ze daar bij Finca Boyal, een komkommerkwekerij in Spanje. En één van de bedrijven van Scherpenhuizen. Tot zover niets bijzonders. Maar wat je misschien niet zou verwachten: Melody heeft een universitaire opleiding. Ze studeerde Spaans en internationaal recht, met arbeidsrecht als specialisatie. En met zo’n opleiding denk je niet meteen aan productiewerk.